Mała Ojczyzna

W świetle badań archeologicznych w okresie wczesnośredniowiecznym tj.do połowy XIII w. tereny bocheńskiego powiatu leżące w dolinie Raby i jej dopływów, a także częściowo Grabki były zajęte przez pas wąskiego osadnictwa. W II połowie XII w. rozpoczyna się na tych ziemiach kolonizacja na prawie niemieckim. Wtedy właśnie powstaje wieś Krzeczów. źródła historyczne potwierdzają istnienie osady w XII w. Nazwa Krzeczów po raz pierwszy pojawia się w dokumencie z 1282 roku. Dokument ten spisany został i zatwierdzony przez Leszka Czarnego.

W czasach Kazimierza Wielkiego dobra monarsze zostały zorganizowane i rozbudowane w większy kompleks majątkowy – dobra Krzeczowskie. W 1350 r. należały do nich wsie: Krzeczów z dworem, połowa Ostrowa (później tzw. Ostrów Królewski), część Wrzępi, Borek, Jodłówka, Rzezawa, a od 1439 r. również Dąbrówka. W 1493 r. pojawiła się obok Bochni niewielka osada Ryczywół. Wydaje się, że również stanowiła własność królewską, jako że leżała na terenie królewskiego Krzeczowa.

Wieś Krzeczów była królewszczyzną tzn. była własnością aktualnie panującego monarchy. W XVI, XVII i XVIII w. Krzeczów był głównym ośrodkiem Starostwa krzeczowskiego.

Krzeczów stal się obecnie dużą, tętniącą życiem wioską. W jego granicach znajduje się młoda parafia pod wezwaniem NMP Nieustającej Pomocy.